PAPENDRECHT IN DE 2e WERELDOORLOG
1944-'45 |
DEEL 3
PIETER DE KONING ONDERSCHEIDEN OP 18 JANUARI 1947
samengesteld door Historica/schrijfster H.W.G. van
Blokland-Visser te Papendrecht
mail: hwg.blokland-visser@ziggo.nl
Na de oorlog ging iedereen van het gezin de Koning weer over tot de orde van
de dag, er werd bijna niet meer over die barre winter van 1944/45 gesproken.
Daar dachten de Amerikaanse- en Engelse piloten die waren gered door Pieter de
Koning anders over. Ze vertelden overal het verhaal over de inzet van Pieter de
Koning.
Hij werd voorgedragen voor een hoge Amerikaanse onderscheiding de "Medal of
Freedom".
Op zaterdag 18 januari 1947 ging Pieter de Koning samen met zijn vrouw en dokter
Rietveld vanuit Papendrecht naar Maastricht. Daar waren vele binnen- en
buitenlandse autoriteiten bijeen. Pieter de Koning kreeg daar als helper van
Amerikaanse piloten uit handen van de Amerikaanse Attache de hoge Amerikaanse
onderscheiding de "Medal of Freedom". uitgereikt.
Die zelfde avond was er feest in de Blauwe zaal te Papendrecht ter ere van Pieter
de Koning en zijn vrouw. Een van de sprekers die zelf door de Koning was
overgezet door de Biebos was Bram Visser uit Papendrecht. Deze verteld: Er
gingen op die tocht 10 Engelse soldaten mee. Wat hem het meest had getroffen was
de uiterlijke kalmte van de Koning ondanks het vele schieten overal. Hij was van
mening dat eigenlijk het hele gezin de Koning een medaille had verdiend.
Dokter Rietveld verteld: Zo'n man en zulke zonen en niet te vergeten,
Mevr. de Koning en haar dochters, allen hielpen zij mee en maakten spannende
tijden door en toch was het daar altijd gezellig in huis. Dokter Rietveld
vervolgde, dat het jammer was dat Papendrecht geen Ereburgerschap kende anders
had hij B en W van Papendrecht verzocht dit Ereburgerschap aan Pieter de Koning
aan te bieden, waarop hij vervolgde met de woorden:"In onze harten is hij
echter al Ereburger van Papendrecht".
Pieter de Koning vond al die eerbetoon niet plezierig en zei: "Als
ik geweten had van het feest dan had je me hier niet gezien, dat moesten ze nou
niet doen want er zijn er duizenden die meer gedaan hebben".
Hij was maar een dood gewone man die zijn naastenplicht deed door mensen te
helpen, volgens Pieter de Koning behoefde je daarvoor geen onderscheiding voor
te krijgen.(later kreeg hij nog een Engelse onderscheiding)
Pieter de Koning hoopte echter dat de jeugd zich aan dit gebeuren zal spiegelen
dat, als men zijn plicht doet dit ongevraagd gewaardeerd wordt.
Echte helden spreken niet.
(c) Papendrecht H.W.G. van Blokland februari 2011 en maart 2012.